Ήπια προσαρμογή

Στο ταξίδι μας, ο κόσμος
σαν δυο μέρες εκδρομή
μήτε δάφνες μήτε δυόσμος
μια περίεργη οσμή

Γύρω βλέπαμε μαχαίρια
δίχως λόγο σκοτωμούς
κι αιματοβαμένα χέρια
σε περίοπτους νομούς

Περπατούσαμε στους δήμους
κι ήταν όλα φανερά
πλάι με τους επισήμους
σε λακκούβες με νερά

Ήσουν σύνθημα σε τοίχο
που σε κράζαν με μπογιές
και δυνάμωνες τον ήχο
μη χαθούν οι εκλογές

Ψεύτικες οι υποσχέσεις
ατελείωτα τα "θα"
κι απευθείας αναθέσεις
και κανείς να μη μιλά

Περπατούσαμε στους δήμους
κι ήταν όλα φανερά
πλάι με τους επισήμους
σε λακκούβες με νερά

"Άστο να καεί να πα να γ@μ@θεί!!"

 

"Άστο να καεί να πα να γ@μ@θεί!!"


Άρθρο του Νίκου Θεοδωρόπουλου

Θα μπορούσε να είναι σύνθημα, προτροπή, επίσημη οδηγία ή ακόμα και πολιτική κατεύθυνση...
Αρκεί να μην θρηνήσουμε ανθρώπινα θύματα (που θρηνήσαμε) με έμφαση στη λέξη "ανθρώπινα" γιατί κάτι λαγουδάκια κάτι αλεπουδίτσες κάτι ελαφάκια και όσο η φωτιά ανεβαίνει σε εθνικούς δρυμούς, κάτι λύκους και σπάνια πτηνά θρηνήσαμε, μαζί με την αποψίλωση των πλαγιών γιατί αφού θα καιγότανε κάποια στιγμή, γιατί όχι τώρα;
Άλλωστε,
όπως σας έχουμε ζαλίσει τα "κακαλα" έχουμε "κλιματική αλλαγή" απόρροια της δραστηριότητας του ανθρώπου με τις εκπομπές ρύπων co2 στην ατμόσφαιρα που την προκαλούν!
Το ότι όμως η φύση αυοτορυθμίζεται και αυτό το γ@μ@μένο co2 που παράγεται μεν αλλά δεν ανιχνεύεται δε, (εδώ και 200 χρόνια, ίδιο!!) στην ατμόσφαιρα, γιατί υπάρχουν κάτι κωλο-φύκια και κάτι κωλο-φτέρες που μόλις δουν ότι αυτό το κωλο-αέριο πάει να μας κουκουλώσει, αναπαράγονται σαν λυσασμένα και το καταπίνουν αμάσητο, πρέπει να σας το κρύψωμεν!!
Εσείς όμως πρέπει να πειστείτε για αυτό που σας λέμε βρε κουτά και να νιώσετε ότι υπάρχει κλιματική αλλαγή γι' αυτό σας καίμε τα δάση ασύστολα και όχι μόνο εδώ, αλλά παγκόσμια!!
Γι' αυτό σας λέω:
"Άστο να καεί να πα να γ@μ@θεί!!"
Σας πετάμε που και που και καμιά εικόνα από τους πόλους που λιώνουν οι πάγοι γιατί η θερμοκρασία αυξήθηκε κατά 2 βαθμούς!
Δηλαδή από τους -170°C πήγε στους -168°C και όπως καταλαβαίνετε ο πάγος σε αυτή την περίπτωση δεν τήκεται στους 0°C αλλά στους -168°C!!
Βέβαια, την αλήθεια ότι δεν πρόκειται για λιώσιμο αλλά για αποκολλήσεις πάγων λόγω βάρους γιατί να σας την πούμε;
Το παγκόσμιο αφήγημα της αντιγνώσης και της απόκρυψης έως ποινικοοποίησης δημοσιοποίησης της ορθής επιστημονικής προσέγγισης των πραγμάτων είναι αυτό που επικρατεί βασισμένο στην θεωρία "Παράθυρο του Όβερτον" (γκουγκλάρετε να δείτε τι είναι).
Εκεί θα πάρετε τις απαντήσεις για τη διαχείριση της πρόσφατης πανδημίας, εμβόλια κλπ.
Σε λίγες μέρες θα κληθούμε σε νέες κάλπες για τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Είναι εξίσου σημαντικές γιατί αφορούν τις τοπικές κοινωνίες. Το "σύστημα" που κάποιοι αντιπαλεύουμε, κατάφερε να επικρατήσει στις βουλευτικές εκλογές και να συνεχίσει το καταστροφικό του έργο σιγά σιγά (πχ καζάνι - βάτραχος).
Παρότι στο εκλογικό τραπέζι υπήρχαν 35 ψηφοδέλτια.
Η μάχη δεν σταματά, όλα τα μετερίζια είναι εξίσου σημαντικά για την επίτευξη πολιτικών με ένα ζητούμενο, που δυστυχώς δεν προσμετράται ως μέγεθος ή ως δείκτης βαρύτητας:

Η ευτυχία των ανθρώπων!

Με αφορμή την πυρκαγιά στην Πάρνηθα, οι στίχοι από ένα τραγούδι που έχω γράψει για τον εθνικό δρυμό μας:


"Απόδραση στην Πάρνηθα"


Την Κυριακή στην Πάρνηθα σε προσκαλώ να πάμε
να δούμε την Αθήνα μας , ένα μεγάλο πιάτο
θα την κοιτάμε από ψηλά! δεν πιάσαμε ακόμα πάτο
Την Κυριακή στην Πάρνηθα μαζί θελω να πάμε


Γιατί δεν πήγαν όλα στράφι
στο καταφύγιο στο Μπάφι, στον Ο.Τ.Ε.
σ’ ένα καζίνο που δεν κέρδισες ποτέ…
στον Ο.Τ.Ε.
σ’ ένα καζίνο που δεν κέρδισες ποτέ…


Στον Εθνικό Δρυμό εμείς οι δυό, σαν θα βρεθούμε
με βήμα αργό μέσ' στα πυκνά και στα καμένα
σε δάσος δίπλα ζούμε, υπάρχουν μυστικά κρυμμένα
Στον Εθνικό Δρυμό εμείς οι δυό σαν θα βρεθούμε


Όχι δεν είναι καλαμπούρι
θα σε μαγέψει το Φλαμπούρι, ή τυχόν
ελάφια ήμερα στο Πάρκο των Ψυχών…
ή τυχόν
ελάφια ήμερα στο Πάρκο των Ψυχών…


Τελεφερίκ αδιάκοπα πηγαίνει πάνω κάτω
οι δυο πιασμένοι αγκαλιά μονάχοι στο βαγόνι
το Mont Parnes είναι γεμάτο, η κορυφή ζυγώνει
οι Ελπίδες και τα όνειρα χορεύουνε ταγκό


Κάτι από όλα θα σου μείνει
έστω δροσιά απ’ το καμίνι, στο βουνό
μια απόδραση σε γη και ουρανό
στο βουνό
μια απόδραση σε γη και ουρανό


Γιατί δεν πήγαν όλα στράφι
στο καταφύγιο στο Μπάφι, στον Ο.Τ.Ε.
σ’ ένα καζίνο που δεν κέρδισες ποτέ…
στον Ο.Τ.Ε.
σ’ ένα καζίνο που δεν κέρδισες ποτέ…

Νίκος Θεοδωρόπουλος
-Υπ. βουλευτής Β' Πειραιά -"ΠΝΟΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ - ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΒΕΛΑΣ"
-Υπ. δημοτικός Σύμβουλος "Σύγχρονος, Ανθρώπινος Κορυδαλλός ξανά - ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΧΡΗΣΤΟΥ"
-Στιχουργός

Θεός φυλάξει

Εισιτήριο με τρένο
να 'ρθεις που σε περιμένω
είπες έβγαλες
Κι έχω μιαν ανησυχία
για την αμαξοστοιχία
και τις άθλιες γραμμές

Μην μπεις ποτέ!
...Θεός φυλάξει
θα 'ρθω εγώ με το αμάξι
Θα ρθω εγώ με το αμάξι
μην μπεις ποτέ
Θεός φυλάξει

Δες, βουΐζουνε τα ράδια...
δεν υπάρχει διπλοβάρδια
Είναι διάτρητοι οι θεσμοί
Τα επίπεδα ασφαλείας
έχουν δόσεις δυσκολίας
"Τρέχουν" οι διαγωνισμοί

Μην μπεις ποτέ!
...Θεός φυλάξει
θα 'ρθω εγώ με το αμάξι
Θα ρθω εγώ με το αμάξι
μην μπεις ποτέ
Θεός φυλάξει

Μηχανοδηγοί, κλειδούχοι
δίμηνοι συμβασιούχοι
και πολλοί κομματικοί
Τη δουλειά τους δε νογάνε
για γυναίκες συζητάνε
κι άχρηστοι πολιτικοί

Μην μπεις ποτέ!
...Θεός φυλάξει
θα 'ρθω εγώ με το αμάξι
Θα ρθω εγώ με το αμάξι
μην μπεις ποτέ
Θεός φυλάξει

Στο δεύτερο βαγόνι

Απόψε ταξιδεύεις μόνη
με την ταχεία της γραμμής
Κάπου στο δεύτερο βαγόνι
ήχος βαρύς της μηχανής

Απόψε ταξιδεύεις μόνη
το πάσο σου φοιτητικό
θέση στο δεύτερο βαγόνι
κι είν' το ταξίδι μακρινό...

Απόψε ταξιδεύεις μόνη
Κάπου στο δεύτερο βαγόνι

Το δρομολόγιο στην τύχη
είπες ας πάμε... κι όπου βγει!...
δυο ράγες έχουμε πετύχει
κι έχει το ριζικό γραφτεί

Τώρα για σένανε θρηνούμε
πένθος τριήμερο βουβό
Ποτέ την άκρη δεν θα βρούμε
πάλι θα γίνει το κακό

Απόψε ταξιδεύεις μόνη
Κάπου στο δεύτερο βαγόνι

Άλογα και βασιλιάδες

Κάθε απόγευμα στη φύση 

ένα λουλούδι να αφήσει 

να βρει τ' αηδόνια να μιλά 

Μέσα στη στάμνα το νερό της 

το άδειαζε για τ' όνειρο της 

πάνω σε πέτρα να κυλά 

Έβλεπε άλογα και βασιλιάδες

στολές παράσημα, γιαγιάδες

κι ούτε μεγάλωνε ποτές

Έψαχνε γύρω της ιππότες

και της τυχαίναν κάτι πότες

Και δράματα, σε πιλοτές

Σ' άστρα, φεγγάρια, συναστρίες

ξέπλενε άλλων αμαρτίες

κι έρχονταν μπόρες φονικές

Κι είχε σ' Ανατολή και Δύση

δυό ήλιους μόνιμα κολλήσει

για δυό στιγμές ερωτικές 

Έβλεπε άλογα και βασιλιάδες

στολές παράσημα, γιαγιάδες

κι ούτε μεγάλωνε ποτές

Έψαχνε γύρω της ιππότες

και της τυχαίναν κάτι πότες

Και δράματα, σε πιλοτές

ΣΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥΘΕΝΑ

Όλο τον κόσμο γύρισα

Ευρώπη και Ασία
Αμερική και Καναδά
Άφρικα κι Αυστραλία
Όλο τον κόσμο γύρισα
και όμως παρατήρησα
το λέω αληθινά
δε βρήκα πουθενά

ΣΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥΘΕΝΑ

Ως το πρωί διασκέδαση
κορίτσα και αγόρια
Εδώ απαγορεύονται
θυμός και στενοχώρια
μονάχα καλοπέραση
με πάθος και με ένταση
το ζεις αληθινά

ΣΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥΘΕΝΑ

Αν θέλεις ήλιο θάλασσα
και φίνο καλοκαίρι
Ελλάδα μου πατρίδα μου
μαγευτικά τα μέρη
με μυρωδιές κι αρώματα
και πελαγίσια χρώματα
η μέρα ξεκινά

ΣΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥΘΕΝΑ

Το χειροκρότημα

Το χειροκρότημα - Το τραγούδι των υγειονομικών απεργών πείνας Μουσική -ερμηνεία: Νίκος Δρυμούσης Στίχοι: Νίκος Θεοδωρόπουλος

Εσύ διαβάτη που περνάς

και προσπερνάς...

Στα σκαλοπάτια στο υπουργείο

κάποιοι φορούν άσπρη στολή

μπρος σ' ένα "σύστημα" γελοίο

Είναι της πείνας απεργοί

Βάστα Ζωή Λάμπρο  Ειρήνη

Σοφία Νίκο Περικλή

Το "χειροκρότημα" έχει γίνει

εκδίκηση μ' "Αναστολή"

Εσύ διαβάτη που περνάς

και προσπερνάς...

Κάποιοι μας έχουν απολυμένους

τόσους υγειονομικούς

μας έχουν παραπεταμένους

με νόμους εκδικητικούς 

ΟΙ ΛΑΟΙ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΘΥΜΑ

 

"ΟΙ ΛΑΟΙ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΘΥΜΑ"

ΜΟΥΣΙΚΗ-ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΝΙΚΟΣ ΔΡΥΜΟΥΣΗΣ

ΣΤΙΧΟΙ: ΝΙΚΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Νύχτα και ηχούν σειρήνες

λάμψεις και μετά εκρήξεις

Και μπαλάκι στις ειδήσεις

οι ευθύνες

Δεν υπάρχουν αποδείξεις

Βόμβες πέφτουν και σκοτώνουν

σφυροκόπημα με δόσεις

Κι οικονομικές κυρώσεις

τους θυμώνουν

Από που πια να γλιτώσεις

Οι λαοί πάντα το θύμα

πάντα θύμα οι λαοί,

κι απ' τους πόλεμους χαμένοι

Όσο κυβερνά το χρήμα

δεν υπάρχουν νικητές

όλοι είναι ηττημένοι

Φεύγουν με τα καραβάνια

γυναικόπαιδα με κλάμα

Των βομβαρδισμών το δράμα

στα λιμάνια

Ο ξεριζωμός αντάμα

Στρατιώτες μες στη μάχη

πέφτουνε για μια σημαία

Μπρος στο θάνατο γενναία

μονομάχοι

Ήρωες για ποια ιδέα

Πλεύρη πες αλεύρι (Κόλλησα)

 

Πλεύρη πες αλεύρι (Κόλλησα)

Κόλλησα, κόλλησα, κόλλησα 

Κόλλησα, κόλλησα, κόλλησα 

Κόλλησα, Κόλλησες, κόλλησα, κόλλησε 

κόλλησα, κόλλησες, κόλλησα

Μου 'πανε να πάω να κάνω το εμβόλιο 

να κλείσω ραντεβού χωρίς κανένα σχόλιο

πως τη ζωή μου σίγουρα θα τη νε πάρω πίσω 

μα τον ιό τον κόλλησα και θέλω να τους βρίσω 

Πρώτος έκανα δυό δόσεις κι είπα γλίτωσα 

Δεν ήταν αρκετές και σύντομα τις τρίτωσα

Πρεζάκι με κατάντησες, μ' εκβιασμό το πάσο 

Πρόστιμο 100άρικο! μου 'ρχεται να ξεράσω 

Πλεύρη, Πλεύρη πες αλεύρι 

Πλεύρη πες αλεύρι, Πλεύρη πες αλεύρι 

ο κολλημένος σε γυρεύει

Κόλλησα, κόλλησα, κόλλησα 

Κόλλησα, κόλλησα, κόλλησα 

Κόλλησα, Κόλλησες, κόλλησα, κόλλησε 

κόλλησα, κόλλησες, κόλλησα

Όλα τα νοσοκομεία, δεν προφταίνουνε 

με τις αναστολές, οι ασθενείς πεθαίνουνε

Εξήγα μου ρε μπαγλαμά, έχω μια απορία

γιατί τους υγειονομικούς τους έχεις τιμωρία;

ALpha κόλλησα και Delta και Omicron 

τίγκα  Ευαγγελισμός Σωτηρία και Αττικόν 

και λέτε τα εμβόλια να κάνουν και τα βρέφη 

κι η Pfizer να μας βαρά το ντέφι

Πλεύρη, Πλεύρη πες αλεύρι 

Πλεύρη πες αλεύρι, Πλεύρη πες αλεύρι 

ο κολλημένος σε γυρεύει

Κόλλησα, κόλλησα, κόλλησα 

Κόλλησα, κόλλησα, κόλλησα 

Κόλλησα, Κόλλησες, κόλλησα, κόλλησε 

Κόλλησα, Κόλλησες, κόλλησα

Κόλλησα, κόλλησα, κόλλησα 

Κόλλησα, κόλλησα, κόλλησα 

Κόλλησα, Κόλλησες, κόλλησα, κόλλησε 

Κόλλησα, Κόλλησες, κόλλησα

Μου 'πανε να πάω να κάνω το εμβόλιο 

να κλείσω ραντεβού χωρίς κανένα σχόλιο 

πως τη ζωή μου σίγουρα θα τη νε πάρω πίσω 

μα τον ιό τον κόλλησα και θέλω να τους βρίσω

Η Λάρκο στο γκρεμό

 

.

Η Λάρκο στο γκρεμό 

μουσική-ερμηνεία: ΝΙΚΟΣ ΔΡΥΜΟΥΣΗΣ 

στίχοι: ΝΙΚΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ 

Υπουργεία με κηφήνες μαζευτήκαν στις Αθήνες 

σκέφτονται και βολοδέρνουν κι όλο τη διχόνοια σπέρνουν 

Δεν τη θέλουνε τη Λάρκο που δολάριο και μάρκο 

έχει φέρει μες στη χώρα και τη σπρώχνουνε με φόρα, 

-Στο γκρεμό στο γκρεμό στο γκρεμό Υπουργοί - Εθνοσωτήρες θα μας κόψουν το λαιμό 

Είναι οι μπάκες τους γεμάτες και μισούνε τους εργάτες 

Όλοι αφήνονται στην τύχη τεχνικοί - μεταλλωρύχοι 

Ότι λένε είναι ψέμα όμως των νεκρών το αίμα 

θα τους καίει σαν μαύρη πίσσα κι ας μας σπρώχνουνε με λύσσα 

-Στο γκρεμό στο γκρεμό στο γκρεμό Υπουργοί - Εθνοσωτήρες θα μας κόψουν το λαιμό

Σπασ' τη κεραία

Είπανε πάλι

πως θα χαλάσει ο καιρός μην κάνεις βήμα

Μη βγεις στο κύμα

Είπανε πάλι

Ότι φαινόμενα θα δούμε πιο ακραία

Σπασ' τη κεραία

Εγώ αυτό το σκηνικό εδώ το κόβω

Σπασ' τη κεραία

Έχω τον κόσμο μου να ζω, δεν έχω φόβο

Σπασ' τη κεραία, Σπασ' τη κεραία, Σπασ' τη κεραία, Σπάσ' τη

Τα ίδια πάλι θα σου πουν κι αυτό το Μάρτη

Είπανε πάλι

Ότι ο θάνατος γυρίζει πόρτα - πόρτα

Εκεί τα φώτα 

Είπανε πάλι

Ότι γινήκανε τα πράγματα μοιραία

Σπασ' τη κεραία

Εγώ αυτό το σκηνικό εδώ το κόβω

Σπασ' τη κεραία

Έχω τον κόσμο μου να ζω, δεν έχω φόβο

 Σπασ' τη κεραία, Σπασ' τη κεραία, Σπασ' τη κεραία, Σπάσ' τη

Τα ίδια πάλι θα σου πουν κι αυτό το Μάρτη

Στο τρένο

Σ' ένα τρένο που περνάει

έχω μπει και με πονάει

Από τη ζωή σου φεύγω, 

φεύγω τελειωτικά

Τώρα φεύγω κι έχω αργήσει 

κι είμαι τύφλα στο μεθύσι

όλα μέσα μου αλλάξαν ξαφνικά

Κι όπως σφύριζε το τρένο

κι είδα γύρω κόσμο ξένο

με πλημμύρισε μια θλίψη 

κι ένιωσα πως μου χες λείψει 

Κι όπως σφύριζε το τρένο

κι είδα γύρω κόσμο ξένο

μπρος μου πέρασε η ώρα

Που να είσαι τάχα τώρα

Μες στην αμαξοστοιχία

γνώρισα τη δυστυχία

και το παγερό της χέρι

ξίφος μέσα στην καρδιά

Ο καπνός, καμένο λάδι

μύριζε όλο το βράδυ

και το χέρι αυτό με κράταγε σφιχτά

Συγχωρεμένοι

Στου παράδεισου την πύλη
συναντήθηκαν δυο φίλοι
Είχαν χρόνια να τα πούνε
τα παλιά να θυμηθούνε
Πιάσαν το κουβεντολόι...
ένοχοι μαζί κι αθώοι
στη ζωή δε βρήκαν χρόνο
που τους γέμιζε με πόνο

Πουθενά δεν είχαν μέτρο...
Τώρα μπρος στον Άγιο Πέτρο
τι να βρουν τι να του πούνε
τι; για να συγχωρεθούνε

Απορημένοι, απορημένοι...
που τους είπε ο Θεός:
"Συγχωρεμένοι"

Στου παράδεισου την πύλη
θυμηθήκανε οι φίλοι
όλα τα ...καμώματα τους
Ώσπου ήρθε η σειρά τους...
Με σκυμμένο το κεφάλι
όπως πήγαιναν κι οι άλλοι
για την ετυμηγορία
Λύτρωση ή τιμωρία

Πουθενά δεν είχαν μέτρο...
Τώρα μπρος στον Άγιο Πέτρο
τι να βρουν τι να του πούνε
τι; για να συγχωρεθούνε

Απορημένοι, απορημένοι...
που τους είπε ο Θεός:
"Συγχωρεμένοι"