με τα "δήθεν" και τα "πρέπει"
πως με της καρδιάς τους χτύπους
άλλο, να κρατώ "τους τύπους"
Όλα ένα παραμύθι
ψεύτικα, έθιμα κι ήθη
μέσα στο χρυσό παλάτι
τα χτυπήματα στην πλάτη
Κι έκανα ένα ρεσάλτο
μήπως βρω τίποτα "σκάρτο"
που το πέταξε η μοίρα
στην απέξω και στη γύρα
Λόγια σαν καρφιά, πια πόσα
με την ξύλινη τους γλώσσα
η ψυχή πια δεν αντέχει
που πρωτόκολλα δεν έχει
Δε με κράτησαν οι κάβοι
κι ακυβέρνητο καράβι
σε μια θάλασσα παρθένα
βόηθα Παναγιά Παρθένα
Έκανα ένα ρεσάλτο
μήπως βρω τίποτα "σκάρτο"
που το πέταξε η μοίρα
στην απέξω και στη γύρα
