Έτσι θέλησε η Ζωή

Έτσι θέλησε η Ζωή Όλο ποιήματα, στα σκιρτήματα η καρδιά, με στυλό σε χαρτί Είχε υπόσταση, μα κι απόσταση μη ρωτήσεις το πώς, το γιατί Χείλη άφωνα, και σε κάρφωνα μ' ένα βλέμμα, μα που αφορμή Και χανόσουνα, κι όταν 'ρχόσουνα χαρακτήρα κρατούσες, γιατί... Ήσουν μέσα μου, πριγκιπέσσα μου από τότε που ήσουν μικρή Φως, στα βράδια μου, στα σκοτάδια μου που ποτέ δε μας είδε μαζί Φως, στα βράδια μου, στα σκοτάδια μου Έτσι θέλησε η ζωή Κι όπως μπόρεσα κάτι φόρεσα το κορμί μου να βρει ζεστασιά ρούχο μάλλινο σ' ένα γυάλινο κόσμο που 'λειπες κι είχα φωτιά Ήταν λάθος μου που το πάθος μου μέσα (μου) το ‘πνιξα τότε βαθιά Μέρες μ' έκαιγε, νύχτες μ' έκλαιγε κι ήρθε ο χρόνος και το 'σβήσε πια... Ήσουν μέσα μου, πριγκιπέσσα μου από τότε που ήσουν μικρή Φως, στα βράδια μου, στα σκοτάδια μου που ποτέ δε μας είδε μαζί Φως, στα βράδια μου, στα σκοτάδια μου Έτσι θέλησε η ζωή