Νοέμβριος κι είκοσι εννιά
Χίλια - Εννιακόσια - Εξήντα - Τρία
καβάντζα δεύτερη γενιά
Κρύο το πόμολο στην πόρτα
όμως το ρόφημα καυτό
πως η ζωή τα 'φερε βόλτα
πάντα να βγαίνει το γραφτό
Καθένας μας, βρέθηκε τώρα
δρόμο δικό του να τραβά
Ήτανε που.... "τα ‘ξερες όλα"
και ΌΛΑ πήγανε στραβά!
Χορεύει η φλόγα μες στο τζάκι
μια σπιθαμή!... μετά καπνός...
στάχτες γεμάτο το τασάκι
το φταίξιμο του ....κανενός!
Ήρθε ο χρόνος να δικάσει
πως τα 'πλασε έτσι Ο Σοφός;
Πάλι χαμήλωσε η τάση
πάλι τρεμόπαιξε το φως!
