και αγνούς πολεμιστές
το σπαθί μου έχει μετρήσει
μύριες βάρβαρες ψυχές
Τούτο εδώ δεν το ξεπλένει
ούτε καν ο Σπερχειός
μας "την έκανες" Ελένη
και ...εζύγωσε ο καιρός
Τη ντροπή μεσ' στους αιώνες
δε θ' αφήσω εγώ μαντάμ
θα 'ρθω με τους Μυρμιδόνες
να τα κάνω γης μαδιάμ
Βαφτισμένος σε μια στέρνα
μες σε αθάνατο νερό
βέλη ψάχνουν με, στη φτέρνα
που τον θάνατο κερνώ
Πλάι με τους Βασιλιάδες
μα και χώρια, αν χρειαστεί
μέχρι να μου καίνε δάδες
στη σωρό μου οι Αχαιοί
Τη ντροπή μεσ' στους αιώνες
δε θ' αφήσω εγώ μαντάμ
θα 'ρθω με τους Μυρμιδόνες
να τα κάνω γης μαδιάμ
Αυτό είναι το πρώτο από τα 12 + 12 (Ιλιάδα + Οδύσσεια) τραγούδια που θα γράψουμε με τον Νίκο Δρυμούση. Με οικεία μουσικά ακούσματα θα αναφερθούμε σε αυτά τα έπη. Οι αναφορές θα είναι στο τότε αλλά με εκφράσεις, συνήθειες, αντιλήψεις και θεσμούς του σήμερα. Κάτι που σκόπιμα θα επιχειρήσουμε, αντίστοιχο με αυτό που έκανε ο Όμηρος 4 αιώνες μετά τα γεγονότα, του Τρωϊκού Πόλεμου και της Οδύσσειας....
Από το βιβλίο της Β' Γυμνασίου:
"Ιλιάδα και Ιστορία
Η Ιλιάδα, ακολουθώντας το κύριο γνώρισμα της επικής ποίησης, που είναι ο ηρωικός χαρακτήρας στο περιεχόμενό της, αναφέρεται σε ένα ένδοξο παρελθόν γεμάτο ηρωικές πράξεις. Έτσι, αν και το έπος συντέθηκε τον 8ο αιώνα, αναφέρεται σε αναμνήσεις μιας άλλης εποχής, της μυκηναϊκής, στο τέλος της οποίας έγινε ο Τρωικός πόλεμος (12ος αιώνας π.Χ.). Επειδή, λοιπόν, ο ποιητής αναπαριστά μιαν εποχή πολύ πιο μακρινή από τη δική του και αγνοεί πολλές λεπτομέρειες της καθημερινότητάς της, απεικονίζει μέσα στο έργο του έναν κόσμο που του είναι πιο πρόσφατος και οικείος. Γι’ αυτό θα δούμε ότι οι συνήθειες, οι αντιλήψεις, οι θεσμοί και τα υλικά που χρησιμοποιούν οι ιλιαδικοί ήρωες ήταν γνωστά στην εποχή του ποιητή αλλά όχι και στο μυκηναϊκό άνθρωπο. Από την άλλη, δεν είναι λίγες οι φορές που ο ποιητής προσθέτει σ’ αυτά και στοιχεία εντελώς φανταστικά και εξωπραγματικά. Είναι φανερό, λοιπόν, ότι η ιλιαδική πραγματικότητα, όπως και αυτή που γνωρίσαμε στην Οδύσσεια, είναι μια πλαστή πραγματικότητα και αποτελεί σύνθεση στοιχείων που επισώρευσαν οι αιώνες στο πεδίο της ιστορίας και στοιχείων φανταστικών, τα οποία οφείλονται στη δημιουργική φαντασία του ποιητή. Γι’ αυτό δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε την Ιλιάδα ως ιστορική πηγή για τον αιώνα στον οποίο αναφέρεται. Αντίθετα, λόγω των πολλών αναχρονισμών, δίνει περισσότερες πληροφορίες για την εποχή κατά την οποία συντέθηκε. Και σ’ αυτή την περίπτωση όμως πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι η Ιλιάδα μπορεί να χρησιμοποιεί ως πρώτη ύλη την ιστορία, αλλά είναι πρωτίστως ποίηση και αυτό το ιστορικό υλικό έχει υποστεί ποιητική επεξεργασία από ένα δημιουργό που ήθελε με το έργο του μάλλον να τέρψει το ακροατήριό του, παρά να το πληροφορήσει για τα ιστορικά και κοινωνικά δεδομένα της εποχής στην οποία αναφέρεται. Επομένως, το ιλιαδικό έπος χρησιμοποιεί την ιστορία ως πηγή έμπνευσης και ταυτόχρονα ως χρονικό πλαίσιο, αλλά δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ιστορικό σύγγραμμα."
