στείλαν το στερνό για σένα πλοίο
όμως της φωνής σου η χροιά
αντηχάει ζεστά μέσα στο κρύο
Πέρασε η μπάντα το πρωί
κι ένας ήχος έμεινε στ' αφτιά μου
πέρασες και συ σα μουσική
γίγαντας σκυφτός η μοναξιά μου
Λύσανε οι κάβοι βιαστικά
κάρφωσα το βλέμμα μου στην πρύμνη
να ‘τανε η θάλασσα στεριά!
Άχ! και να ‘χε όρια, σα λίμνη
Φούσκωσαν δυό μέτρα τα νερά
κύματα σε πήραν και λοστρόμοι
Θαλασσοδαρμένα ιδανικά
κι ιδιότροποι, άγραφοι νόμοι...
.jpg)