στο χωροχρόνο, ζει που λες
δεν είμαστε μόνο στη γη μας
μία φορά, αλλά πολλές
Μια δρασκελιά τα κύτταρα μας
και μακριά έτη φωτός
ίδια η λύπη κι χαρά μας
συντονισμένη ακριβώς!
Και ταξιδεύει το μυαλό μας
μέσα σε γεύσεις και αφές
στο σύμπαν το παράλληλο μας
σε τρίτου τύπου επαφές!
Κι έτσι η ύλη δεν υπάρχει
παίρνει απ' τα μάτια σου ζωή
ούτε η θάλασσα, οι βράχοι
ούτε το κρύο κι η βροχή
Υπάρχουν μόνο οι ψυχές μας
φυλακισμένες σε κελιά
εσύ κι εγώ αν θέλεις δες μας
πόσο μας λείπουν τα φτερά
