Μικρόκοσμος

Μίκρυνα και περπάτησα πάνω σου
κι έγινες ξαφνικά θεόρατη σαν γη!
κι από τ' αζήτητα
μ' άλλη ταχύτητα
κι άλλη βαρύτητα
σ' ένα τοπίο άγνωστο, θαμπό
Από την άκρη σου
μες σ' ένα δάκρυ σου
θα κολυμπώ...

Ένοιωσες σαν κάτι να σε τσίμπησε
γίναν μυστήρια τα πράγματα πολύ
και δίχως όρια
στα υποδόρια
κίνησα βόρεια....
κι ήταν οικεία όσα έβλεπα μπροστά
απ’ τους ραχιαίους σου
στους νωτιαίους σου
όλα γνωστά

Είν' ευκαιρία να μπω στο... σύστημα...
να δω από μέσα τα πράγματα, γυμνά
μες στις ορμόνες σου
τις λεγεώνες σου
και στους... χειμώνες σου
Όλα ξεκάθαρα! βιβλία ανοιχτά...
Οι... ήξεις - αφήξεις σου
στις απολήξεις σου...
τα... μουλωχτά....