Τα συσσίτια

Περσινό το παντελόνι

με μια τρύπα
Κάθε μέρα ξημερώνει
κι όπως σου είπα,
Μου 'χουν πάρει τη ζωή μου
και πεθαίνω

Στα συσσίτια του Δήμου
επιμένω

Τέλειωσ' ότι 'χα στην άκρη
κι όταν σ' είδα
Ξανακύλησε ένα δάκρυ
αχ! Πατρίδα

Να σταθώ τούτη την ώρα
κι αν γλιτώσω
Εναντίον τους τη χώρα
θˊ αρματώσω!

Μου χουν πάρει τη ζωή μου
και πεθαίνω

Στα συσσίτια του Δήμου
επιμένω

Κάθε μέρα στα συσσίτια 

και άλλοι
καταγράφουνε τα midia 

το χάλι
Μου χουν πάρει τη ζωή μου
και πεθαίνω

Στα συσσίτια του Δήμου
επιμένω

Να ο Φώτης να κι η Άννα 

πλησιάζει
η ζωή είναι πουτάνα 

δεν αλλάζει

Να σταθώ τούτη την ώρα
κι αν γλιτώσω
Εναντίον τους τη χώρα
θˊ αρματώσω

Μου χουν πάρει τη ζωή μου
και πεθαίνω

Στα συσσίτια του Δήμου
επιμένω