μια Σπάρτη, μια Αθήνα
Είναι οι μέρες που πονάς
οι ..δύσκολες του μήνα
Χρυσές ανταύγειες στο μαλλί
ζωγραφιστό το νύχι
τα βρόντηξες στο Αϊβαλί
κι όλα μετά στην τύχη
Βρες τι σου έφταιξε Ρωμιά
κι έχεις φωτιά που καίει..
Ασήκωτη η κληρονομιά
πολιτισμός και ...χρέη!
Μόνη στης Πίνδου τα βουνά
με μια σπασμένη λόγχη
Σ' άγγιξα λίγο τρυφερά
όμως μου είπες ΟΧΙ
Τώρα γυρνάς στις αγορές
και που θα καταλήξεις
Κι είναι που σκέφτεσαι φορές
πάλι να τα βροντήξεις
