γράφεται μονοκοντυλιά
μα σαν νυχτώνει και χαράζει
όνειρα τρέχουν σαν τρελά
Αγάπες που 'ρθανε και φύγαν
άφησαν κάμαρες κλειστές
κι οι νύχτες μόνες, τριγυρίζαν
και τις κουρσέψανε ληστές
Κι εσύ να 'ρθεις όταν νομίζεις
το ξέρεις, πως σε καρτερώ
μιαν άλλη αγάπη μου θυμίζεις
που 'ρθε και χάθηκε θαρρώ
Στο σιδερένιο το ντιβάνι
το βλέμμα μου στριφογυρνά
στο πάτωμα και στο ταβάνι
κι νύχτα δύσκολα περνά
Πονά η καρδιά κι όμως χωράει
βάσανα κι αναστεναγμούς
και τα καλά της θα φοράει
σ' έρωτες νέους και δεσμούς
Κι εσύ να 'ρθεις όταν νομίζεις
το ξέρεις, πως σε καρτερώ
μιαν άλλη αγάπη μου θυμίζεις
που 'ρθε και χάθηκε θαρρώ
.jpg)