Τετάρτη 3 Μαΐου 2017

Κάτω απ τον Παρθενώνα

Ένα και μισό αιώνα
κάτω απ τον Παρθενώνα
Όθωνος και Αμαλίας
που "την πάτησε" κι ο Δίας
Απροσπέλαστο το κέντρο
δυό φρουροί σε κάθε δέντρο
γέμισες πατρίδα δόλια
εφιάλτες, καρακόλια

Μαύρα μου 'τυχαν μπαστούνια
κι ήμουν απ' τα Τουρκοβούνια
με χαρτιά σημαδεμένα
μου την έπεσαν εμένα
Είχαν Ρήγα κι είχα Ντάμα....
Και σαν Φάντη τον Ομπάμα
μου 'φεραν μες στην Αθήνα
που πεθαίνει απ' την πείνα

Τ' Άγιο, κόλασαν το χώμα
κι έπεσα βαριά στο πιώμα
τζάμπα καρτερώ ένα θάμα
δώδεκα φυλές αντάμα
Σαν στρατόπεδα οι αλάνες
αμανέδες και καμπάνες
τι κι αν "τα 'χα τετρακόσα"
από κύρης, συνιστώσα

Ήπια προσαρμογή

Στο ταξίδι μας, ο κόσμος σαν δυο μέρες εκδρομή μήτε δάφνες μήτε δυόσμος μια περίεργη οσμή Γύρω βλέπαμε μαχαίρια δίχως λόγο σκοτωμούς κι αιμα...