θεριεύει, σάρκα παίρνει…
κι αδιαφορούμε από βραδύς
πως …θα ΄ρθει το …πρωί…
Αν άλλα, γύρω όνειρα
ξερίζωσε και …σέρνει
τροφή στην απληστία μας
το ξύπνημα να βρει…
Μα αν ...τύχει και ξυπνήσουμε
σε πράσινα λιβάδια
κι ακούμε κάπου απόμακρα
του ...Στέλιου τη φωνή
θα καθρεφτίσουν της ψυχής
τα άσβηστα σημάδια
κι ο χρόνος που δεν έφτασε
στυγνός θ’ αδημονεί….
Μες στην ψυχή μας η ψυχή
που πέταξε και πάει
μα φτερουγίζει γύρω μας
κλεφτά φυλλοροεί…
Σκιάζει το λάγνο όνειρο
τσακίζει και πονάει
τροφή στην απληστία μας
το ξύπνημα να βρει…
