Τα ντουμάνια της ψυχής

Ο χωρισμός
μες στα στήθια μου είναι πληγή
Σαν κεραυνός
που τραντάζει τα πάντα στη γη
Δεν θα με δεις
στις παρέες που ξέρεις, ποτές
Δεν θα με δεις
να μου δώσεις ευχές τις γιορτές

Θα με δεις πάνω σε τρένα που σφυρίζουν στους σταθμούς
θα με δεις πάνω σε πλοία που σαλπάρουν
Της ψυχής μου τα ντουμάνια σε πελάγη και καπνούς...
Νυχτοπούλια και δελφίνια θα με πάρουν

Φεύγω γιατί
έχω μείνει σαν φύλλο γυμνός
κάθε πρωί
με λυπάται κι ο Αυγερινός
Δεν θα με δεις
στο σοκάκι ξανά να περνώ
Δεν θα με δεις
τις παλιές μου συνήθειες ξεχνώ

Θα με δεις πάνω σε τρένα που σφυρίζουν στους σταθμούς
θα με δεις πάνω σε πλοία που σαλπάρουν
Της ψυχής μου τα ντουμάνια σε πελάγη και καπνούς...
Νυχτοπούλια και δελφίνια θα με πάρουν