σε μελωδίες και σ' ακόρντα δειλινά
τι τραγικό που η ζωή μας όλο έννοιες
χωρίς αξίες στα παζάρια τα φτηνά
Είναι η αλήθεια πια σε όλους μας γνωστή
πως ν' αφεθούμε στης ψυχής το παραμύθι
με τις ζωές μας να κρεμιούνται σε κλωστή
Κάποιοι μπροστά να βάζανε τα στήθη
Ένας παράδεισος απλώνεται μπροστά μας
είναι εδώ, κι όλο ζητάμε τη φυγή
μας φαίνονται σ' απόσταση, πως είν' τα όνειρα μας
κάποιοι μας κάνουν κόλαση την όμορφη τη γη
