Μικρασιάτες

Μεροκάματο πάλι στον τρύγο
στο γιαπί στο μυστρί και στο φτυάρι
μα στο διάλειμμα ξέφυγα λίγο
'κει που έσπαγε η πέτρα το στάρι
Το μυαλό πάντα εκεί θα γυρίζει
τι κι αν πέντε περάσανε χρόνια
σ' ένα όνειρο τώρα που τρίζει
τρομαγμένα βουβά χελιδόνια

Είναι η Σμύρνη που καίγεται πίσω
πλοία φεύγουν για τη Μυτιλήνη
το γενναίο θε να παραστήσω
τούτος πόνος ελπίδα να γίνει
Τι κι αν πέντε περάσανε χρόνια
το μυαλό πάντα εκεί θα γυρίζει
στη χαμένη τη γη με κουπόνια
λίγο λίγο δειλά ξαναγγίζει

Μικρασιάτες απ' όλους διωγμένοι
'κει σαν Έλληνες, κι εδώ σαν Τούρκοι..
μία πίκρα στα μάτια μας μένει
περισσή προσφυγιά στο σεντούκι
Μεροκάματο πάλι στον τρύγο
όπου υπάρχει δουλειά κι ότι να 'ναι
Κάποια δήθεν χαρά να ξεφύγω
μα οι σκέψεις μου πίσω με πάνε

*εμπνευσμένο από το βιβλίο της Ευθυμίας Αθανασιάδου - Μαράκη "Παράθυρο στο χρόνο" Εκδόσεις "βεργίνα"