Στοιβαγμένα κορμιά
σ' ένα πλοίο που φτάνει
δίχως παρηγοριά
σ' ένα ξένο λιμάνι
Και τώρα τι;
Ξεροκόμματο γη
όλα πίσω μια στάχτη
Μια καινούργια αρχή
μ' ένα πείσμα, ένα άχτι!
Και τώρα τι;
Δεν πεθαίνει η ζωή
σαν λουλούδι θ' ανθίσει
Όμως ένα "γιατί"
πια ποτέ δε θα σβήσει
Και τώρα τι;
Πάμε και μη ρωτάς
κράτα με απ' το χέρι
Τούτη η γη που πατάς
απογόνους θα φέρει....
*εμπνευσμένο από το βιβλίο της Ευθυμίας Αθανασιάδου - Μαράκη "Παράθυρο στο χρόνο" Εκδόσεις "βεργίνα"
.jpg)