Γιε μου, αν ζεις

Ξανά ασβέστης στην αυλή
και στα περβάζια
Γλυκό στο φούρνο, σαν γιορτή...
μα μέσα μου τη χαραυγή
όλα είναι άδεια

Μία πατρίδα κι ένα γιο
άφησα πίσω
σε πιο σοκάκι, που να βγω
ποιον να ρωτήσω;
Σέρνει ο βαρδάρης κι ο βοριάς
τις αντοχές μου
-Γιε μου αν ζεις, και που γυρνάς
κι αν έρθεις, πες μου....

Φτώχεια, αγώνας, προσφυγιά
μοιάζουν ρουτίνα
Μία να κλαίει, μιά να γελά
έγινε η δόλια μου καρδιά
μια θεατρίνα...

Μία πατρίδα κι ένα γιο
άφησα πίσω
σε πιο σοκάκι, που να βγω
ποιον να ρωτήσω;
Σέρνει ο βαρδάρης κι ο βοριάς
τις αντοχές μου
-Γιε μου αν ζεις, και που γυρνάς
κι αν έρθεις, πες μου....

*εμπνευσμένο από το βιβλίο της Ευθυμίας Αθανασιάδου - Μαράκη "Παράθυρο στο χρόνο" Εκδόσεις "βεργίνα"