κι ας ζούμε χώρια μακριά
τα χώματα μου χαραγμένα
βαθιά με γκρίζα μολυβιά
Εγώ τα ίδια και τα ίδια
γίνηκε ο τόπος μου βραχνάς
κι εσύ μέσα στα αποκαΐδια
στέκεσαι και τους προσκυνάς
Έλα μαζί να σηκωθούμε
να μονοιαστούμε όπως παλιά
κι όχι τον πόνο να μετρούμε
που τονε πήραμε ζαλιά
.jpg)