Παρασκευή 21 Ιουνίου 2019

Ήταν όλοι εκεί

Ο θάνατος ισωπεδώνει τα πάντα.... Εχθές παραβρέθηκα στην κηδεία του Στέλιου Βαμβακάρη. Πολύς κόσμος... Πολύ επώνυμοι περισσότεροι ανώνυμοι απλοί άνθρωποι που γνώριζα λόγω του ότι ο Στέλιος ήταν και γείτονας... Όλοι σε ένα επίπεδο.... Ήταν ο Νταλάρας δίπλα ο μαστρο-Βαγγέλης που τώρα είναι άνεργος και κάνει που και που κανένα μεροκάματο, ο Ανδρεάτος και δίπλα η φουρνάρισα από το φούρνο στην οδό Δημητρακοπούλου, ο Νίκος Ξυδάκης και δίπλα ο Χρήστος που ζει αξιοπρεπώς με τα επιδόματα της πρόνοιας, ο Βαγγέλςης Κορακάκης, ο Χ. Παπαδόπουλος η Καίτη Γκρέυ και πάρα πολλοί άλλοι επώνυμοι και δίπλα τους ο Δημήτρης, η Στέλλα, ο Παναγιώτης, ο Λευτέρης, εγώ ο Νίκος, όλοι σε ένα επίπεδο...σε ένα προαύλιο χώρο... Μόλις ο θάνατος είχε ισωπεδώσει τα πάντα.... Κανένας κοινωνικός διαχωρισμός.... όλοι ίσοι. Στον προθάλαμο για το άγνωστο.... Έτσι είναι και ένα βήμα πιο μέσα... Εκεί που τώρα βρίσκεται ο Στέλιος.... Όλοι ίσοι....
Με αυτές τις σκέψεις έφυνα. ...... δε γινόταν να μη γράψω κάτι....

"Ήταν όλοι εκεί"

Σε προαύλιο χώρο περπατάμε αντάμα
βουρκωμένα τα μάτια ασταθή βήματα, κλάμα
Εδώ πέφτουν τα τείχη, και ο χρόνος παγώνει
όλα, ο θάνατος ξέρει , να τα ισοπεδώνει

Ήταν όλοι εκεί!
αρχοντάδες, μικροί
πλούσιοι και φτωχοί
Ήρθαν όλοι εκεί

Στου καλού μας του φίλου σιγοκλαίμε, το ξόδυ
δύο τραγούδια στα χείλη σα γλυκό κατευόδι
στο πλατώ του θανάτου ξεμακραίνει το άρμα
ένα τίποτα όλα και οι σκέψεις μας κάρμα

Ήταν όλοι εκεί!
αρχοντάδες, μικροί
πλούσιοι και φτωχοί
Ήρθαν όλοι εκεί

Ήπια προσαρμογή

Στο ταξίδι μας, ο κόσμος σαν δυο μέρες εκδρομή μήτε δάφνες μήτε δυόσμος μια περίεργη οσμή Γύρω βλέπαμε μαχαίρια δίχως λόγο σκοτωμούς κι αιμα...