Χείλη

Σπαρμένο ροδοπέταλα το χρώμα των χειλιών σου
από μπαξέδες πορφυρούς φκιασιδωμένο λες....
Κι από σαράντα πέλαγα το χρώμα των ματιών σου...
βαθύ γαλαζοπράσινο στις γκρίζες γειτονιές

Ποτέ κανένας μάτια μου να κλάψεις μη σε κάμει
και τρέξουνε τα δάκρυα σαν κόκκινο ποτάμι

Γιατί άμα βουρκώσουνε τα πελαγίσια μάτια
χείλη προρφυρογέννητα, δάκρυα θα γευτούν
Και στους μπαξέδες ξέχειλα, χείμαρρα μονοπάτια
μ' αγκάθι τριαντάφυλλου στο αίμα θα βαφτούν

Ποτέ κανένας μάτια μου να κλάψεις μη σε κάμει
και τρέξουνε τα δάκρυα σαν κόκκινο ποτάμι