Σ' ένα δωμάτιο κλεισμένη προσποιείσαι
άλλη μια νύχτα μπας κι αλλάξουνε πολλά
και μέσα στ' όνειρο να σου φωνάζεις, ζήσε
αυτό που χάνεις πάλι πίσω δε γυρνά
Δεν σου αξίζει να ξυπνάς και να κοιμάσαι
μ' ένα σαρκείο που δε θέλεις αγκαλιά
Κάτι σου λέει : - Φύγε, τα δεσμά σου σπάσε
μα πάλι τρέμεις πιο πολύ τη μοναξιά
Ήπιες μια θάλασσα ποτά και μεθυσμένη
δολοφονούσες όλους τους συμβιβασμούς
με την επήρεια στο αίμα σου να μένει
θα ξεκαθάριζες τους ένοχους δεσμούς
Δεν σου αξίζει να ξυπνάς και να κοιμάσαι
μ' ένα σαρκείο που δε θέλεις αγκαλιά
Κάτι σου λέει : - Φύγε, τα δεσμά σου σπάσε
μα πάλι τρέμεις πιο πολύ τη μοναξιά
