Το φίλο μου τον πιο καλό
Στην όμορφη του γειτονιά
Να θυμηθούμε τα παλιά
Ήταν η πόρτα του κλειστή
Κι εγώ του φώναζα να βγει...
-Στέφανε, Στέφανε, Στέφανε
Στέφανε, Στέφανε...
Βγήκαν κάτι γείτονες
Και μου παν ότι πέθανε..
και μου παν ότι πέθανε..
Πάνω στου κήπου την ελιά
τραγούδαγαν χίλια πουλιά
Και μέσα στις κληματαριές
Λες και φτερούγιζαν ψυχές
Και κλαίει όλη η γειτονιά
Του χάροντα την απονιά
