Ταξίδια στον ορίζοντα
στο κύμα σου ‘χα τάξει
μα πέσαν τα επείγοντα
Και δε γινήκαν πράξη
Ήρθανε τ’ αναπάντεχα
και τ’ όνειρο που ζούσε
τόσοι πολλοί, δεν άντεχα
χτυπούσαν και πονούσε
Το όνειρό μας χάλασα
στα μάτια μας μια θλίψη
στον ουρανό μια θάλασσα
έτοιμη να μας πνίξει
Τον κλέφτη τον παμπόνηρο
θα βρω να τον ρωτήσω
-Δε βρήκε άλλο όνειρο
αυτό πρέπει να σβήσω;
Μα πιο πολύ τα μάτια σου
με νοιάζει πως κοιτάνε
σαν ψάχνεις τα παλάτια σου
κι οι ουρανοί ξεσπάνε
