Μου λες η μοίρα, δε μας έκανε τη χάρη
όλο στη γύρα, με σκυμμένο το κεφάλικι αν είν' πρωί κι αν είναι βράδυ
και συ κι εγώ μες στο σκοτάδι
Δύο σκοτάδια φέρνουν φως
το χέρι δώσ' μου
κι όλα θα γίνουνε αλλιώς
γίνε το φως μου
Ψηλά τα χέρια! κι οι παλάμες μας ν' αφήσουν
τα περιστέρια της ψυχής να φτερουγίσουν
Άνοιξη να 'ρθει μέσα στο κρύο
φως να γεννούν σκοτάδια δύο
