σε ξαστεριές, κι αν τρέχει
χίλια σου κρύβει μυστικά
που κατά νου της έχει
Είν' η ζωή σαν ριζικό
γιατί να ζεις με ψέμα
ζήτα της ένα γνωμικό
και πέτα το στο ρέμα
Κουβέντα πιάσε της νωρίς
κι αν δεν σου δείξει χρώματα
θα την παλέψεις να της πεις
ίδια θα ζεις, κι ασπρόμαυρα
Σαν Ιφιγένεια θα ζεις
θα ζεις σαν Περσεφόνη
ή σαν σκιά που θα φορείς
λευκό μακρύ σεντόνι
Μπορεί να ζεις σαν Βασιλιάς
μπορεί κι αφέντης, ίσως
Τον κόσμο ίσως ν' αγαπάς
ή και να ζεις στο μίσος
