πως τόση αγάπη έκρυβε κι έβγαλε τέτοιο μίσος
Πως μπόρεσες πως μπόρεσα και χύσαμε φαρμάκι
πως λόγια ξεστομίσαμε, με πείσμα και γινάτι
Μια πόρτα δεν αφήσαμε
μια χαραμάδα, κάτι
τι κρίμα που χωρίσαμε
μ' ένα σκασμό αγάπη
Τόση κακία μέσα μας, που φώλιαζε κρυμμένη
και καρτερούσε μια στιγμή, κακός χαμός να γένει
Πως τόση αγάπη κάναμε, αρχαία τραγωδία
και τα γλυκά μας πρόσωπα, γίνανε προσωπεία
