Στο περιθώριο όπως πάντα
στα είκοσι και στα σαράντα
υπάκουοι και τρομαγμένοι
μες στις δομές μας στοιβαγμένοι
Αλλά χωρίς συνείδηση
θ' ακούμε χαλαρά την είδηση
που θα μιλάει για το τέλος
θα' ρχεται πάνω μας σαν βέλος
και θα χαζογελάμε...
Γιατί χωρίς ταυτότητα
δεν θα μας θέλει η ανθρωπότητα
με ένα τσιπ θα μας σφραγίσει
ειδάλλως θα μας αφανήσει
και σαν χαϊβάνια θα το "φάμε"
Ο ήλιος πάντα θ' ανατέλλει
μα θα νοσούμε σαν αγέλη
και στη γραμμή θα προχωράμε
τ' αθλητικά μας θα φοράμε
Αλλά χωρίς συνείδηση
θ' ακούμε χαλαρά την είδηση
που θα μιλάει για το τέλος
θα' ρχεται πάνω μας σαν βέλος
και θα χαζογελάμε...
Γιατί χωρίς ταυτότητα
δεν θα μας θέλει η ανθρωπότητα
με ένα τσιπ θα μας σφραγίσει
ειδάλλως θα μας αφανήσει
και σαν χαϊβάνια θα το "φάμε"
